Bayramı bayram yapmak

Seda son iftarını yaptıktan sonra mutfağı toparladı ve öylece kendini koltuğa bıraktı. Geçirdiği bir ayı düşünmeye başladı. Ramazan’ın son günüydü ve on bir ayın sultanını göndermeye saatler kalmıştı. 

Seda çocukluğunu düşünmeye başladı. Ramazan’ın son günü babası Seda’ya, “Bayram namazı kaçta?” diye mutlaka sorardı. Seda ise hemen takvime bakıp, babasına söylerdi. Babası da, “Kızım abine de söyle hazır olsun o saatte.” derdi.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                 

                                                                                        

Ve nihayet bayram sabahı gelirdi. Seda babasıyla abisini namaza yolladıktan sonra hemen bir kutu şekeri alıp, cami çıkışını beklemeye giderdi. Cami çıkışında herkesle bayramlaşıp, şeker ikram ederdi. Caminin yanında köyün mezarlığı vardı. Seda mutlaka annesinin de bayramını kutlardı. Onsuz geçen bayramlara alışmıştı ama onunla bayramların tadı bambaşkaydı.

Seda’nın annesi çok konuşkan, bütün köylü ile ilişkisi iyi olan birisiydi. Seda ise konuşmayı pek sevmezdi. Annesine çok düşkün olan Seda, annesi nereye o da oraya giderdi... Sürekli annesiyle hareket ettiği için bayramlaşmayı da annesinden öğrenmişti.

“Annesi her bayram Kızım, teyzemin kızlarının çocukları gelmiş onlara da uğrayalım. Seda gel, Hasan amcanlara da iyi bayramlar diyelim, onlar da uzaktan akrabamız.”  diyerek Seda’yı gezdirirdi.

“Seda ise yorulmuş bir halde “Anne artık eve gidelim biraz da onlar bize gelsin.”derdi.

“Annesi ise neşeyle “Bizim onları ziyaret etmemizden daha çok memnun olurlar gel gel.” diye karşılık verirdi. 

Böyle böyle tüm köyü gezerlerdi… Bu gezmeler Seda’nın annesine çok şey katmıştı.                                                                                      

                                                                                  

                                       

• Yaşlı biri nasıl idare edilir?
• Bir çocuğun yüzü nasıl güldürülür?
• İhtiyaç sahibi birinin ihtiyacı nasıl giderilir?
• Hasta ziyareti nasıl yapılır?
• Eşini yeni kaybetmiş bir kadının ve çocuklarının neye ihtiyacı olur? Hangi hassasiyetlere dikkat edilir?
• Çocuğunu evlendiren birinin nasıl desteğe ihtiyacı olur?

Bunun gibi nice önemli konularda Seda’nın annesi bilgi sahibiydi. Annesinin cenazesinde de Seda bunu çok iyi anlamıştı.

Herkes annesini tanıyordu ve herkes onun arkasından bir şeyler yapmak için seferber olmuştu. Çünkü annesinin herkesin hayatında bir dokunuşu vardı. Bu yüzden köydeki yokluğu da çok fark ediliyordu.

Annesinin vefatından sonra babasını, herkesle bayramlaşmak için Seda ikna etmeye başlamıştı:

“Baba, annem Sami dedeye de uğrardı, gel bayramlaşalım onlarla da...Baba, Nazife Teyze hastaneden çıkmış ona da gidelim, annem hiç ihmal etmezdi onu.” 

İnsanları ziyaret etmek Seda’ya annesinden kalan kıymetli bir mirastı…

Seda çocukluğunda bayram sabahı kahvaltıya babaannelerine giderdi. Amcaları, halaları herkes o kahvaltıda toplanırdı. Kahvaltıdan sonra herkes bayramlaşırdı, harçlıklar toplanırdı. Sonra herkes akrabalarıyla bayramlaşmak için dışarı çıkardı.

Seda bunları düşünürken o günlere gitmiş, o duyguları hissetmiş, o günlerin keyfini kısa süre de olsa yaşamıştı… Evlenmişti ve çocuğu vardı. Şimdi annesinden kalan mirası çocuğuna devretme zamanıydı. Köyde değil şehirde yaşıyordu. Tüm o samimi günleri yeniden yaşama isteği oluştu. Hemen eşinin yanına gidip, “Hayatım yarın annenlere gidelim kahvaltıya, kardeşlerin de gelsin.” dedi.                                                                                       

                                                                                  

Bayramı bayram yapan kalplerin birbirine yaklaşmasıydı. İnsanın da yakın çevresiyle bağlarının güçlü olmasına giden yol için bayramlar bir fırsattı. Bu kadar yakınımızda olan insanların mutlaka hayatımızda önemli bir yeri olmalıydı. Belli ki onlardan öğrenecek çok şey vardı. Ya da bizim onlara öğreteceğimiz çok şey… Bu alışverişin olabilmesi için de bayram fırsatını iyi değerlendirmek gerekirdi…

 

Peki siz bayramı bayram yapmak için, en yakınlarınızla kalplerinizin ısınması için neler yapıyorsunuz?

                                                                                 ***

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, geçmiş deneyimlerden yola çıkarak, geleceğimizi tasarlamaya yönelik stratejiler üreten bir bilgi topluluğudur. 

 İnsanın daha mutlu, daha başarılı, daha iyi ilişkilerinin olması için yöntemler sunar.

"Kim Kimdir", "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" Programları ile bu amaca katkı sağlar.

Deneyimsel Tasarım Öğretisinde anlatılan tüm bilgiler, gerçek bilgiler olup, tüm zamanlar, tüm konular ve tüm insanlar için geçerlidir.

***

"İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri,

En büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi.

Aynadaki kişi!

Tek başına neler yapabileceğini keşfet!"

Yahya Hamurcu

***