İnsanı Tanımak

Yine bir hayal kırıklığı olmuştu. Yani nasıl olabiliyordu da insanlardan hala bir beklentiye girebiliyordu ya da yaptığı şeylerin karşılığında onlardan da aynı tepkileri bekleyebiliyordu. Yani “yanlış giden bir şeyler var.” deyip duruyordu kendi kendine, bunun bir çözümü olması lazımdı.

                                                                                                                                                                                                                                                     

Oynadığı satrancın bile bir sistemi vardı, bir yöntemi vardı. Yapbozun bir yöntemi vardı, bir yolu vardı. Markete giderken belirli bir yol vardı, okula gitmenin de bir yolu vardı.

Trafik levhalarında bir işaret sistemi, bir anlamı vardı ve insan ona göre hareket ediyordu. Yani çıkmaz sokaklara girmiyor ya da kavisli yollarda son sürat ilerlemiyordu.

Her şeyin kendi içinde bir yolu, bir yöntemi vardı. Öyleyse insanlarla ilişki kurmanın da anlaşabilmenin de bir yöntemi olmalı değil miydi? Çünkü her şeyden daha çok insanlarla iç içeydi. Evde anne baba, çocuk, eş, okuldaysa öğrenci, öğretmen. İş yerindeyse patron, şef, iş arkadaşı, yoldaki şoför, marketteki kasiyer. Her an insanlarla bir aradayız. Bu kadar yan yana isek insanı tanımak, anlamak çok önemli olmalı ve tanımanın da kolay  bir yolu, yöntemi olmalıydı. 

Tekrar kendi kendine söylendi “Evet ya mutlaka insanı tanımanın da bir yöntemi, bir yolu olmalıydı. Ama herkes için geçerli olan bir yol, bir yöntem. İnsan bu yol ve yönteme göre hareket etmeliydi. Çünkü diğer insanlar bana benzemiyorlardı,  benim çocuğum da olsa bana benzemiyor, eşim de olsa bana benzemiyordu. Annem babam, kardeşim, iş yerindekiler çoğu bana benzemiyorlardı. Biz toplamda insan diyoruz ama detaya baktığında her biri çok farklı davranıyor, farklı şeylere gülüyor, farklı şeylere üzülüyoruz. Baktığımız  her şeyi kendimize göre farklı farklı görüyoruz. O zaman bizim bir farkımız var.                                                                                      

                                                                                    

                                                     

Bütün farklılıkları bilsem ne güzel olurdu.

 

▪ Şimdi ben bir şeye güldüğümde karşımdaki gülüyorsa ona espriden anlamıyor, diye gıcık olmazdım.

 

▪ Ben korkmadığımda bir başkası korkuyorsa abartmazdım olayı.

 

▪ Bir şey yapılması gerekirken başkalarına danışmak isteyen olduğunda kızmazdım kendi aklın yok mu, diye?  

 

▪ Bir sebebi var demek ki. Cebinde akrep var akrep, deyip kızmazdım belki de para vermekte zorlanan birine.

 

▪ Ya da bu insanlar beni hiç anlamıyor, diyerek üzülmezdim.

 

▪ Bu çekilmiyor, bu kalkmak bilmez şimdi hareket ettiremezsin bunu itelemen lazım, diye gıcık olmazdım.

                                                                                                                                                                           

                                                                                

Evet evet, dedi. İnsanın da bir kılavuzu olmalı. Her şeyi tanımanın bir yolu yöntemi varsa insanın da olmalıydı. Mutlu başarılı olmak istiyorsa insanı tanımalıydı.

                                                                                 ***

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, geçmiş deneyimlerden yola çıkarak, geleceğimizi tasarlamaya yönelik stratejiler üreten bir bilgi topluluğudur. 

 İnsanın daha mutlu, daha başarılı, daha iyi ilişkilerinin olması için yöntemler sunar.

"Kim Kimdir", "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" Programları ile bu amaca katkı sağlar.

Deneyimsel Tasarım Öğretisinde anlatılan tüm bilgiler, gerçek bilgiler olup, tüm zamanlar, tüm konular ve tüm insanlar için geçerlidir.

***

"İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri,

En büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi.

Aynadaki kişi!

Tek başına neler yapabileceğini keşfet!"

Yahya Hamurcu

***