Dönüşüm

Oturduğu koltukta uyuyakaldığını anladığında saat çoktan gece yarısını geçmişti. Üşüdüğünü ve bu yüzden iki büklüm olduğunu fark etti Ceren. Üstüne bir örtü almak için diğer koltuğa uzanırken uyumadan önce baktığı fotoğrafların yere düşüşüyle irkildi.

Annesinin ördüğü o gri battaniyeyi sırtına atıp fotoğrafları toplamaya başladı. Fotoğraflara bakmayı, eskiyi konuşmayı, eskiyi hatırlamayı oldum olası severdi. Sadece fotoğraftaki kişilere bakmazdı Ceren. Arkadaki perdelere, sehpada duran sürahiye, kenarda görünen ahizeli telefona ya da yerdeki o el dokuması halılara bakmak hem hoşuna gider hem de düşündürürdü onu. Ama bu sefer eski fotoğrafları çıkarmasının sebebi başkaydı.

Özellikle üniversite yıllarında çekilenleri aramıştı bu gece… Yere düşen fotoğrafları toplarken üniversite mezuniyetinde çekilmiş bir fotoğraf geldi eline Ceren'in.  Önce uzun uzun baktı fotoğrafa… Hala görüşüyordu birçoğuyla… Her şey, herkes ne kadar da değişmişti? Parlak ve gergin ciltler yerini ince mimik çizgilerine bırakmıştı hepsinde. Normaldi tabii onca yaşanmışlık vardı. Dün gibi hatırlıyordu mezuniyet hazırlıklarını. Kıyafetler haftalarca aranmış, saç ve makyajlar üzerine günlerce düşünülmüştü… Ve hepsi birbirlerini de kendilerini de çok beğenmiş birer prenses edasıyla salona girmişlerdi. Ama şuan bakınca ne kıyafetleri ne de saç ve makyajları güzel gelmiyordu Ceren’e, hatta bazıları çok komikti…

O günden bugüne değişen tek şey beğenileri değildi aslında. Birçoğu mesleğini eline almış, evlenip çocuk sahibi olmuştu.  Geçen yıllar çok şeyi değiştirmişti…

• Yaşları…
• Kiloları...
• Ten renkleri…
• Kimlikleri…
• Medeni halleri…
• Kazançları…
• Çevreleri…
• Hatta bazılarının isimleri bile değişmişti.

“Vay bee! Zaman nasıl da her şeyi değiştiriyor.” demesiyle salondaki sessizlik bozuldu. Samet çok kilo almış, Müge oldukça yaşlanmış, Filiz o simsiyah saçlarını kızıla boyatmıştı. Bu akşam yemekte Zeynep’in söylediği gibi; “Değişim gerçekten de insanın engel olamayacağı bir şeydi.”.  Yeniden fotoğraflara bakmaya başladı.

Ceren’in bu fotoğrafları ortaya çıkarmasına sebep olan arkadaşı Zeynep’te ki değişimdi… O da yaş almış, yüzünün yuvarlaklığı gidip hatları belirginleşmişti, hafif hafif kaz ayakları oluşmaya başlamıştı ama Ceren’in dikkatini çeken şey bunların çok ötesindeydi.

Birkaç gün önce bir düğünde karşılaşmışlardı Ceren ve Zeynep. “Neler yaptın görüşmeyeli, hayat nasıl, nerede çalışıyorsun?” diye başlayan sorularla sohbet derinleşmiş ve düğünden ayrılırken bu akşam için iş çıkışı bir yemek niyetiyle sözleşmişlerdi. Ceren düğünde ettikleri o kısa sohbette bir şeyler fark etse de o yemekte Zeynep’teki değişimin daha başka olduğunu iyice anlamıştı. Değişen şeyler; kaşından, gözünden, kazancından çok daha başka şeylerdi.

O yemekte sohbet koyulaşmış, Ceren Zeynep’e biten evliliğinden bahsetmiş. Olayların nasıl geliştiğini uzun uzun anlatmıştı. Sadece bu konu değil; kariyerinde yaşadığı zorluklar ve aşamadığı bazı durumları anlatırken Zeynep’in dinleyişi, aralarda yaptığı yorumlar şimdiye kadar duyduğu şeylerden çok farklıydı. Sanki zihnindeki eksik parçaların yeri doluyor,  belirsizlik ortadan kalkıyordu. Çok değişmişti Zeynep.

• Olaylara bakışı…
• Çözüm becerisi...
• İletişim kalitesi…
• Sabrı…
• Tahammül becerisi…
• Sakinliği…
• Neşesi…
• Önem verdikleri ve önemsiz gördükleri…

Çok güzel bir akşam olmuştu Ceren için. Zeynep’in söylediği bazı cümleleri bir yere not edesi geliyordu. Dayanamayıp sordu Ceren. “Zeynep sendeki bu değişimin sebebi ne, sohbet çok iyi geldi. Nereden öğrendin bunları?”

Zeynep önce gülümsedi. "Eğer dönüşümüne uygunsa gerçek insana nasıl da iyi geliyor değil mi?" dedi. Sonra ona bazı seminerlere katıldığını ve orada duyduğu bilgilerle hayatında bazı hedefler belirlediğini, bu hedefler doğrultusunda bedeller ödediğini, zaman zaman zorlansa da bu zorlanmanın ona çok iyi geldiğini anlatmış ve Ceren’e de tavsiye etmişti. Konuşma öyle güzel, öyle dolu dolu geçiyordu ki…

“Bak Ceren’ciğim zaman su gibi akıp geçiyor ve hepimiz ister istemez değişiyoruz ve bu değişim her zaman kişinin lehine olmayabiliyor. Bazen uğradığımız değişim bizi dünümüzden daha mutsuz, daha aksi ve daha başarısız bir insan haline getirebiliyor. Ekonomimiz değişiyor ama bu değişim bizim çok aleyhimizde sonuçlar doğurabiliyor. Herkes değişir, herkes farklılaşır. Kim ya da ne aynı kalmayı başarabiliyor ki bu hayatta? Hangi ilişki hiç değişmeden ilk günkü gibi devam ediyor? Hangi insan yaşlanmadan, hangi kıyafet eskimeden durabiliyor? İşte esas mesele değişmek değil, esas mesele bu değişime yön verebilmek yani bir hedef doğrultusunda farklılaşabilmek… Ve biz buna DÖNÜŞÜM diyoruz.  Aslında kendinin daha iyi versiyonlarına ulaşabilmek, yaşam kaliteni artırmak senin elinde...”

Eve geldikten sonra bütün akşam bu konuşma dönüp durmuştu Ceren’in zihninde. “Kendinin daha iyi versiyonları...”. Dönüşüm ne kadar da etkileyici bir kelime oluvermişti anlamını öğrenince. O da hayatına yön vermek, bu değişimi lehine çevirmek ve bir dönüşüm süreci başlatmak istiyordu. Zorlanacağı yerleri öngörebiliyordu ama buna değerdi.

Uzandığı koltuktan doğrulup çalışma masasına gitti. Dönüşümüyle ilgili belirlediği ilk hedefi yapılacaklar listesinin en başına yazdı…

Sabah ilk işi; Zeynep’in paylaştığı seminer afişindeki numarayı aramak olacaktı…

***

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, geçmiş deneyimlerden yola çıkarak, geleceğimizi tasarlamaya yönelik stratejiler üreten bir bilgi topluluğudur. 

 İnsanın daha mutlu, daha başarılı, daha iyi ilişkilerinin olması için yöntemler sunar.

"Kim Kimdir", "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" Programları ile bu amaca katkı sağlar.

Deneyimsel Tasarım Öğretisinde anlatılan tüm bilgiler, gerçek bilgiler olup, tüm zamanlar, tüm konular ve tüm insanlar için geçerlidir.

***

"İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri,

En büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi.

Aynadaki kişi!

Tek başına neler yapabileceğini keşfet!"

Yahya Hamurcu

***