Ekmeği Kim Alsın?

“Erkek adam dediğin tornavidayı alır eline yapar çeşmeyi!”

Eline tornavidayı almış çeşmeyi yaparken kendi kendine söyleniyordu Leyla.  Evlendikleri günden beri evde bir sorun çıksa tek ilgilenen Leyla oluyordu.

Çamaşır makinesi mi bozuldu, ustayı arayan Leyla.

Odanın duvarı mı boyanacak elinde fırçayla Leyla.

Elinde poşetlerle pazardan dönen Leyla.                                                                     

                                                                               

Rıfat işten döndüğünde adeta o koltuğun içine gömülür, elinde kumanda şekerleme uykusuna  geçerdi.  Evin tüm ihtiyaçlarıyla neredeyse Leyla ilgilenirdi. Kendini evin sadece annesi değil aynı zamanda babası gibi de hissediyordu. Kendi anne ve babası  geldi aklına. 

Evde tadilat gerektiren bir durum oluştuğunda babası gider getirirdi ustayı. Annesi hiç muhatap olmazdı ustayla.

Babası pazara annesi olmadan gitmezdi. Fakat poşetleri taşıması için yanlarında çocuklarını da götürürdü. Annesinin pazar poşetleri taşıdığına hiç şahit olmamıştı.

Evde boya badana işleri yapılacaksa babası ilgilenirdi. Ve tüm güç gerektiren işler babasının evde olduğu zamanlarda halledilirdi.

                                                                                     

                                                                                           

                                                     

Ne oldu da evin babasının yapması gerekenlerini Rıfat değil de Leyla yapar olmuştu?

Tornavidayı bıraktı ve duvara yaslanıp düşünmeye başladı. Zihni evliliğinin ilk zamanlarına gitmişti. Evlerine ekmeği Rıfat değil, babası alırdı. Evleri kayınpederinin çarşıya gidiş dönüş yol güzergahı üzerindeydi. Kayınpederi her akşam ekmek alışında onlara da fırından sıcak ekmek alırdı. Evine dönerken de Leyla'lara bırakırdı. Sadece ekmek mi?  Pazar alışverişlerini de  kayınpederi yapar evlerine bırakırdı. Önceleri “Ne iyi  kayınpederim var, ekmeğimizi bile düşünüyor.”  diye çok mutlu olurdu. Sonra bir kış günü karlı havada, hamile haliyle ekmeği kendisi alırken bulmuştu kendini. Rıfat sabahları ekmek almak için o sıcak yatağını terk etmiyordu.

Başka bir eve taşındıklarında ise güzergah baba evine ters olduğundan artık alışverişi kayınpederi yapmıyordu. Ekmekleri evden birinin alması gerekiyordu, peki  kim alsın?  Rıfat hiç üzerine alınmamıştı. Evin tüm ihtiyaçlarını gideren artık Leyla'ydı.

Rıfat’a biraz serzenişte bulunsa kendisinden şu cümleleri duyardı. “Babam şu tornavida şu pense oğlum, der, aletleri öğretir ama zarar verir diye hiç elime vermezdi. Bize iş yaptırmaz sürekli ders çalışmamızı isterdi. Memurluk dışında başka meslek tanımazdı babam. Babamın istediği oldu ve üç kardeşde  babam gibi öğretmen olduk.”

 

İnsan, sorumlu olduğu bedelleri ödemediğinde ve kendi yapması gerekenler başkaları tarafından üstlenildiğinde rahatlık tuzağına düşer. İnsanın bu hayatta güçlenip marifetlenebilmesi için bedel ödemeye ihtiyacı vardır. Bir baba çocuğunu yetiştirirken ona yaşına uygun bedeller ödettiğinde çocuk güçlenmeye başlar. Bir çocuğun sofraya ekmek sepetini götürmesi bir bedeldir. Pazardan dönerken  çocuktan poşeti taşımasını istemek bir bedeldir. Bir erkeğin sadece faturayı ödemesi değil, bozuk ampülü söküp takması bile bir bedeldir. Ekmeği alması bir bedeldir. 

Rıfat’ın da bu hayattaki bedellerini önce babası sonra Leyla üstlenmişti. Peki şimdi Leyla ne yapsın?

 

İnsanı rahatlık tuzağından çıkaran şey ödediği bedellerdir. Bir insanın dününden daha iyi olmasını isteyen ona bedel ödetir. Bedel aslında insanın şifasıdır.

                                                                                 ***

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, geçmiş deneyimlerden yola çıkarak, geleceğimizi tasarlamaya yönelik stratejiler üreten bir bilgi topluluğudur. 

 İnsanın daha mutlu, daha başarılı, daha iyi ilişkilerinin olması için yöntemler sunar.

"Kim Kimdir", "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" Programları ile bu amaca katkı sağlar.

Deneyimsel Tasarım Öğretisinde anlatılan tüm bilgiler, gerçek bilgiler olup, tüm zamanlar, tüm konular ve tüm insanlar için geçerlidir.

***

"İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri,

En büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi.

Aynadaki kişi!

Tek başına neler yapabileceğini keşfet!"

Yahya Hamurcu

***